هميشه مادر را به مداد تشبيه مي کردم...

که باهر تراشيده شدن،کوچکتر ميشود...

-ولي پدر...

يک خودکار شکيل وزيباست که در ظاهر ابهتش را حفظ مي کند...

فقط هيچ کس نميداند....

که چقدر ديگر ميتواند بنويسد....

 "بابايي زندگي باتو بهشته،بي تو...فکرشم نکن..."

|سه شنبه 3 ارديبهشت 1392| 22|ھســ♥ــتی|